Dictatuur als oplossing voor de crisis ?

MOET NEDERLAND EEN DICTATUUR WORDEN OM DE CRISIS OP TE LOSSEN ?

En hoe zit dat met Spanje ?

De verschillende meningen over hoe we de crisis moeten oplossen staan loodrecht tegenover elkaar. Onze minister president Mark Rutte was van mening dat de Nederlanders wel hun eigen verantwoordelijkheid zouden nemen. In de praktijk blijkt dat dus niet zo te zijn. Steeds meer mensen lappen de regels aan hun laars omdat zij vinden dat onze regeringsleiders niet de volledige waarheid vertellen. Zij geloven niet dat er elke dag duizenden besmettingen zijn. De regering doet aan bangmakerij en verbied de media zo weinig mogelijk kritiek te geven op het beleid van ons kabinet.

Maar aan de andere kant spreek ik ook veel mensen in Nederland die vinden dat Mark Rutte veel strenger moet zijn, meer regels en meer controleren, misschien zelfs een avondklok. Maar moeten we dan met een dictatuur de crisis oplossen ? Omdat we allemaal polderaars zijn, gaat dat in Nederland volgens mij niet werken.

In Spanje is dat wel anders. Daar was een dictatuur van 40 jaar onder Franco. En daarom is het in Spanje makkelijker te verkopen om de huidige crisis op lossen met een dictatuur. Zelfs het leger wordt daar ingezet. De regering wil zelfs een avondklok. Ik heb weinig Spanjaarden gehoord die daar moeite mee hebben. In Spanje wordt ook geklaagd over de regering, maar weinig op straat geprotesteerd. En als er demonstraties op straat zijn, worden die nauwlettend door politie en leger in de gaten gehouden.

Wil je meer weten hoe Spanje na een dictatuur van 40 jaar eindelijk een democratie werd, lees hieronder het volgende :

Het was nog een hele klus om van Spanje een democratie te maken na een dictatuur van 40 jaar Franco. Er moest van alles veranderd worden. Zelfs de tekst van het Spaanse volkslied moest aangepast worden. Veel mensen weten niet dat het Spaanse volkslied geen tekst heeft. Spanje is een van de weinige landen ter wereld dat een volkslied zonder woorden heeft. De oude franquistische woorden gingen na zijn dood in de ban en zijn niet voor een andere tekst vervangen. Vanwege meningsverschillen is er nooit een aangepaste tekst aangenomen.

Spanje heeft als enig land in Europa een koning die door een dictator is gekozen. De rechtmatige erfgenaam van de Spaanse troon was de vader van de koning, Don Juan, geweest. Die was samen met zijn vader koning Alfonso XIII, in ballingschap gegaan toen deze laatste in 1931 door de Spaanse republikeinen werd verjaagd.

Het was dan ook de vraag of de Spanjaarden Juan Carlos als hun leider hadden gekozen als ze meteen na Franco ‘s dood in november 1975 de vrije keus hadden gehad. Gedurende 44 jaar had Spanje geen koning meer gehad en het respect voor monarchen hadden ze allang verloren.

Omdat Franco zelf geen kinderen had, heeft hij Juan Carlos al vanaf zijn tiende jaar opgevoed om volledig voorbereid te zijn om later koning van Spanje te worden. Zes jaar voor zijn dood wees Franco de jonge prins in het openbaar als zijn opvolger.

Toen Franco overleed besloot Juan Carlos de democratie in Spanje in te voeren. Daarvoor moest wel veel onderhandeld worden zowel met links als met rechtse groeperingen.

Felipe Gonzales hielp mee met de onderhandelingen over de democratie en de hervormingen. Hij zou dertien jaar lang de Spaanse premier zijn. Hij geeft toe dat invoeren van veranderingen en hervormingen ging gepaard met zwijgen over het verleden. Want de onderhandelaars waren de mensen van het oude regime van Franco en van de ( linkse ) oppositie. Blijkbaar was er niet voldoende kracht om gerechtigheid te eisen of zelfs maar een verklaring voor het verleden.

Na de dood van Franco in 1975 werden er demonstraties gehouden waarin amnestie werd geëist voor de politieke gevangen die nog steeds vastzaten. Pas einde 1977 werden de laatste gevangenen vrijgelaten en en een generaal pardon werd uitgesproken. Er werd besloten tot amnestie niet alleen voor de politieke gevangenen, maar ook voor de aanhangers van Franco die misdaden hadden begaan. Deze amnestieovereenkomst werd genoemd het ” pacto del olvidado “. Deze amnestie is gewoon een manier van vergeten. Vergeten worden door iedereen en voor iedereen.

Zwijgen over het verleden was de prijs die moest worden betaald voor her succesvol opheffen van het franquisme en de oppositie was bereid om daarvoor te tekenen. Daardoor kreeg Suàres, de eerste premier na Franco, de kans het regime van binnenuit te hervormen.

Gedurende de 30 jaar dat ik in Spanje heb gewoond, heb ik eigenlijk heel weinig over Franco met mijn Spaanse vrienden gesproken. Ik vermoed dat het was omdat het allemaal veel te pijnlijk is, vooral natuurlijk voor die mensen die hebben geleden onder Franco. Mijn ervaring tijdens gesprekken was dat er helemaal geen behoefte was om eventuele oorlogsmisdadigers voor het gerecht te slepen. In plaats van wonden open maken is het beter maar de boel te verzwijgen.