Spaans telefoongesprek.

Vorige week werd ik gebeld door een boekhouder uit Valencia. De beller vertelde niet zijn naam en ook niet de naam van zijn bedrijf. Hij vroeg mij  wat mijn naam was, mijn adres en de naam van mijn bedrijf. Volslagen verbaasd reageerde ik door te zeggen wie ik eigenlijk aan de lijn had. De beller reageerde door heel snel zijn naam en naam van het bedrijf te zeggen. Dus ik vroeg nogmaals zijn naam.  Het enige antwoord dat ik kreeg was Antonio.  Omdat ik dit geen volledig antwoord vond, vroeg ik zijn achternaam.  Wat ik toen als antwoord kreeg, verbaasde mij helemaal. Hij zei : waarom zou ik jou mijn naam vertellen ?  Op dat moment bereikte ik het toppunt van verbazing en probeerde de beller uit te leggen dat ik eerst zijn volledige naam, bedrijf en reden wil weten alvorens al mijn gegevens bloot te leggen.  Het gesprek liep op niets uit. De beller mompelde een heleboel flauwekul waar ik weinig en van begreep en hing toen op.

Deze ervaring heb ik gedeeld met een paar Spaanse vrienden en zij waren het met mij eens dat dit onbeschoft gedrag is.  Toch is het raar dat veel mensen of bedrijven in Spanje het normaal vinden om niet eerst hun (bedrijfs) naam te zeggen, maar eerst alles van de andere persoon willen weten.  Meerdere keren heb ik  een vergelijkbare situatie meegemaakt.

Dat wil natuurlijk niet zeggen dat in Spanje iedereen op deze manier een telefoongesprek voert.  Als je dit stukje leest en je hebt hier ervaring mee of je hebt hier een mening over, laat het mij weten.